อ่านอัลกุรอ่านอุทิศผลบุญให้ผู้ตาย

การอุทิศบุญไม่ใช่ประเพณีของชาวสะลัฟ
ชัยคุลอิสลามอิบนุตัยมียะฮ (ร.ฮ)กล่าวว่า
فَلَمْ يَكُنْ مِنْ عَادَةِ السَّلَفِ إذَا صَلَّوْا تَطَوُّعًا وَصَامُوا وَحَجُّوا أَوْ قَرَءُوا الْقُرْآنَ يَهْدُونَ ثَوَابَ ذَلِكَ لِمَوْتَاهُمْ الْمُسْلِمِينَ وَلَا لِخُصُوصِهِمْ بَلْ كَانَ عَادَتُهُمْ كَمَا تَقَدَّمَ فَلَا يَنْبَغِي لِلنَّاسِ أَنْ يَعْدِلُوا عَنْ طَرِيقِ السَّلَفِ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ وَأَكْمَلُ وَاَللَّهُ أَعْلَمُ."
และไม่ได้เป็นประเพณี(อาดัต)ของชาวสะลัฟ เมื่อพวกเขาละหมาดอาสา(สุนัต),ถือศีลอด ,ประกอบพิธีหัจญ์ หรือ อ่านอัลกุรอ่าน แล้วอุทิศผลบุญดังกล่าวแก่บรรดาผู้ตายที่เป็นมุสลิม ดังนั้น จึงไม่สมควรหันเหออกจากแนวทางของสะลัฟ(บรรพชนผู้ทรงธรรมยุคก่อน) เพราะแท้จริง มันประเสริฐกว่าและสมบูรณ์กว่า – ดู อัลอิคติยารอตอัลอิลมียะฮ หน้า 54 และมัจญมัวะอัลฟะตาวา 24/331-333
และยิ่งไปกว่านั้น ในสังคมมุสลิมในปัจจุนบัน จะมีการว่าจ้างโต๊ะละบัย ให้อ่านอัลกุรอ่านอุทิศผลบุญให้ผู้ตายในกุบูร ซึ่งที่อิบนุตัยมียะฮ(ขออัลลอฮเมตตาต่อท่าน)ได้กล่าวว่า
وأما إذا كان لا يقرأ القرآن إلا لأجل العروض فلا ثواب لهم على ذلك ، وإذا لم يكن في ذلك ثواب ، فلا يصل إلى الميت شيء ; لأنه إنما يصل إلى الميت ثواب العمل لا نفس العمل
และเมื่อปรากฏว่าเขาไม่ได้อ่านอัลกุรอ่าน นอกจาก (เขาอ่าน)เพื่อ ทรัพย์สิน พวกเขาก็ไม่ได้รับผลบุญ บนการอ่านดังกล่าว และเมื่อปรากฏว่าเขาไม่มีในผลบุญดังกล่าว ก็ไม่มีสิ่งใดถึงไปยังผู้ตาย เพราะว่า ที่ถึงไปยังผู้ตายนั้น คือ ผลบุญของอะมัล(การกระทำนั้น) ไม่ใช่ตัวของอะมัล(ของการกระทำนั้น) – ฟะตาวา อิบนุตัยมียะฮ เล่ม 24 หน้า 316
والله أعلم بالصواب

เคนดิต.....
อะสัน หมัดอะดั้ม