บิดอะฮในทางศาสนบัญญัติ ที่ไม่หลงผิดมีด้วยหรือ
หะดิษที่ว่า
ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า
«وَشَرُّ الأُمُوْرِ مُحْدَثَاتُهَا ، وَكُلُّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ ، وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ ، وَكُلُّ ضَلاَلَةٍ فِي النَّارِ» [سنن النسائي ص186 برقم 1578]
ความว่า "และสิ่งที่ชั่วช้าที่สุดคือสิ่งที่ประดิษฐขึ้นมาใหม่ในศาสนา และทุกๆ สิ่งที่ประดิษฐขึ้นมาใหม่นั้นถือเป็นอุตริกรรมทั้งสิ้น และทุกๆสิ่งที่เป็นอุตริกรรมถือเป็นความหลงผิด และแน่นอนทุกๆความหลงผิดย่อมได้รับโทษในนรก” (สุนันอันนะสาอีย์ หน้า 186 หะดีษเลขที่ 1578)
อัลมุบาเราะกะฟูรีย์กล่าวว่า
فقوله صلى الله عليه وسلم كل بدعة ضلالة من جوامع الكلم لا يخرج عنه شيء وهو أصل عظيم من أصول الدين وأما ما وقع في كلام السلف من استحسان بعض البدع فإنما ذلك في البدع اللغوية لا الشرعية فمن ذلك قول عمر رضي الله عنه في التراويح نعمت البدعة .
ดังนั้น คำพูดของท่านนบี ศอ็ลฯ ที่ว่า “ทุกบิดอะฮ คือการหลงผิด เป็นส่วนหนึ่งจากคำพูดโดยรวม ซึ่งไม่มีสิ่งใดออกจากความหมายของมัน และมันคือ รากฐานสำคัญ จากบรรดารากฐานของศาสนา และสำหรับ สิ่งที่ปรากฏในคำพูดสะลัฟ จากการนับว่าดีบ่างส่วนของบิดอะฮนั้น ความจริง ดังกล่าวนั้น อยู่ในประเภทบิดอะฮในทางภาษา ไม่ใช่บิดอะฮในทางศาสนบัญญัติ ดังนั้นส่วนหนึ่งจากดังกล่าว (จากตัวอย่างบิดอะฮในทางภาษา)คือ คำพูดของอุมัร(ร.ฎ) ในเรื่องละหมาดตะรอเวียะว่า “เนียะมะตุลบิดอะฮ(บิดอะฮที่ดี) – ดู ตะฟะตุลอะวะซีย์ เล่ม 5 หน้า 366 สำนักพิมพ์ ดารุลกุตุบอัลอิลมียะฮ
..........
จะเห็นได้ว่า ในเรื่องเกี่ยวกับศาสนานั้น ทุกบิดอะฮเป็นสิ่งที่หลงผิด ไม่มีบิดอะฮที่ดีตามทัศนะของสะลัฟ
อัศศอ็นอานีย์กล่าวว่า
ليس في البدعة ما يمدح بل كل بدعة ضلالة
ในเรื่องบิดอะฮนั้น ไม่มีสิ่งที่ได้รับการชมเชย แต่ในทางกลับกัน ทุกบิดอะฮนั้น คือ การหลงผิด – ดู สุบุลุสสลาม เล่ม 2 หน้า 10
อิหม่ามอัชชาฏิบีย์กล่าวว่า
كل بدعة ضلالة ) محمل عند العلماء على عمومه لا يستثنى منه شيء البتة
คำว่า(ทุกบิดอะฮคือการหลงผิด) ในทัศนะของบรรดาอุลามาอฺ มันได้ถูกให้ความหมายโดยรวม ไม่มีสิ่งใดถูกยกเว้นจากมันเลย - ดู ฟาตาวา อิหม่ามอัชชาฏิบีย์ หน้า 181
คือ คำว่าทุกบิดอะฮคือ การหลงผิด นั้น ไม่มีข้อยกเว้น
อัลหาฟิซอิบนุหะญัรอัลอัสเกาะลานีย์ (ร.ฮ)กล่าวว่า
فالبدعة في عرف الشرع مذمومة ، بخلاف اللغة ، فإن كل شيء أُحدث على غير مثال يسمى بدعة سواء كان محموداً ، أو مذموماً
บิดอะฮในนิยามของศาสนบัญญัตินั้น คือ สิ่งที่ถูกตำหนิ ต่างกับบิดอะฮในทางภาษา เพราะทุกสิ่ง ที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นใหม่ โดยไม่มีแบบอย่างมาก่อนนั้น ถูกเรียกว่า บิดอะฮ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ถูกชมเชยและถูกตำหนิก็ตาม - ดูฟัตหุลบารีย์ 13/253
......
กล่าวคือ บิดอะฮในทางศาสนบัญญัตินั้นเป็นสิ่งที่ถูกตำหนิ
والله أعلم بالصواب
เครดิต...
อะสัน หมัดอะดั้ม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น